Początki Walentynek, święta zakochanych niesłusznie są przypisane amerykańskiej tradycji, bo jego geneza wiąże się ściśle ze zwyczajami europejskimi.  Nie muszą się więc już denerwować przeciwnicy amerykanizacji, bo to tylko uaktualnienie naszych tradycji, co prawda wywodzących się ze zwyczajów pogańskich, ale pięknych.

Jak to zwykle bywa, zaczęło się już w czasach starożytnych, w Rzymie. To tam bowiem, gdy tylko ptaki rozpoczynały swoje godowe śpiewy, obchodzono dzień płodności, a zdarzało się to zazwyczaj w połowie lutego. Wolni mężczyźni losowali zapisane na kartkach imiona dziewcząt i tym samym zdobywali partnerkę do zabawy na czas luperkaliów, w czasie których sławiono imię Fauna – boga płodności i urodzaju oraz cieszono się z budzącego się życia w przyrodzie. Luperkalia bardzo długo przetrwały w tradycji, bo aż do 496 r, kiedy to papież Gelazy I zastąpił je świętem męczennika Walentego. Walenty w 197 r. został biskupem miasta Terni, w Umbrii. Jako pierwszy pobłogosławił związek między poganinem a chrześcijanką, po kryjomu udzielał ślubów legionistom, którzy według ówczesnego rządu powinni służyć armii, a nie miłować. W końcu został wywieziony za miasto i zabity. Jego uczniowie zabrali potajemnie ciało i pochowali. Kilkaset lat później, na miejscu pochówku zbudowano katedrę. Prochy świętego znajdują się w srebrnym relikwiarzu, na którym został wyryty napis: „Święty Walenty, patron miłości”. Katedra ta jest obecnie miejscem pielgrzymek zakochanych, którzy pragną w obecności prochów Walentego złożyć sobie obietnicę wiecznej miłości.

Od XVI wieku na dworze francuskim w dniu św. Walentego zaczęto ofiarowywać kwiaty kobietom i wysyłać czułe liściki. Karteczki dekorowano amorkami, pisano krótkie wierszyki. W XIX wieku, amerykanka Esther Howland zaczęła sprzedawać kartki walentynkowe według swojego pomysłu, zdobiła je koronkami, kwiatami, wierszykami, korzystała z pomocy rysownika R. Peynet. Pani Howland założyła mały zakład, który produkował kartki, potem również okolicznościowe. Firma bardzo dobrze prosperowała i jak na owe czasy, osiągała spore zyski. Największą popularność święto to zdobyło w USA w latach osiemdziesiątych XX wieku. Zakochani do tej pory obdarowują się gadżetami z napisami o miłości, a dzień 14 lutego obchodzą tak, by okazać drugiej osobie, jak ważna jest w ich życiu. Kolacje przy świecach, koncert, wyjście do teatru, czy kina jest dobrym początkiem do spędzenia ze sobą cudownego czasu. Taka obietnica miłości po amerykańsku.

14 lutego jest różnie obchodzony w krajach europejskich i nie zawsze jest to związane z dniem zakochanych. W Austrii odbywają się pochody, w Anglii zakochani ofiarują sobie kartonowe serca ozdobione postaciami Romea i Julii, w katedrze w Terni odbywa się święto zaręczyn, na Tajwanie, na najwyższej wieży świata lśni czerwone serce. Natomiast w Bułgarii 14 luty to Dzień św. Tryfona, ma on przypomnieć o nadchodzącej wiośnie i koniecznych zabiegach pielęgnacyjnych przy winoroślach. Bułgarzy w ten dzień piją wino i obdarowują się czekoladkami.

W naszym kraju jest miasto, które wyróżnia się w szczególną dbałością w obchodzeniu tego święta. Jest to Chełmno, w którym odbywa się kolorowy przemarsz ulicami,  na jego zakończenie ludzie układają na rynku wielkie, walentynkowe serce z płonących świec. Chełmno koniecznie chce zostać polskim miastem zakochanych, postawiono nawet ławeczkę symbolizującą to piękne uczucie.

Istnieją przeciwnicy celebrowania święta miłości, obdarowywania się niepotrzebnymi gadżetami, ale możemy je przecież spędzić na swój sposób, chociażby w zaciszu domu, przy zapalonych świecach, dobrym posiłku, lampce wina. Wszystko po to, by podkreślić, jak ważni jesteśmy dla siebie. I nie chodzi tu tylko o miłość do partnera, pokażmy w tym dniu, jak ważna jest dla mnie siostra, koleżanka, brat, rodzice, córka. Miłość to uczucie, którym możemy obdarować wiele osób. Czasami trudno jest nam ją wyrazić słowami, więc może słodkie serce powie to za nas? A na pewno uprzyjemni wieczorną chwilę.

Zapraszamy więc do naszych sklepów i zachęcamy do poszukania pysznego prezentu dla swoich najbliższych. Może będzie to klasycznie – tort:

A może skusicie się na nasze nowe, pyszne desery?

Pięknych Walentynek życzymy.

Bibliografia:

tutaj

tutaj

tutaj

tutaj

tutaj

Zdjęcia pochodzą z Wikipedii oraz stąd